ГОСУДАРСТВЕННОЕ УЧРЕЖДЕНИЕ ОБРАЗОВАНИЯ
“ХВИНЕВИЧСКАЯ СРЕДНЯЯ ШКОЛА”
Всебелорусская молодежная экспедиция
«Маршрутами памяти. Маршрутами единства»
Направление «Бацькоўскі край, наш край дзівосны»
Ф.И.О. руководителя учреждения образования: Тилигузова Светлана Вячеславовна
адрес учреждения образования: Дятловский район аг.Хвиневичи, ул. Ленина 2Б
Хвиневичи, 2024
Маршрут Хвиневичи – Хвиневичи
|
Маршрут экскурсии |
Остановки |
Объекты показа |
Продолжительность |
Наименование подтем и перечень основных вопросов |
Краткое описание |
Организационные и методические указания |
|
Хвиневичи, школа
|
Место оправления
|
|
|
|
Посадка в автобус |
Вводное слово |
|
Церковь Святых благоверных Бориса и Глеба |
У ворот церкви
|
Церковь |
3,7 км |
История Архитектура
|
Храм святых благоверных князей Борис и Глеба в с. Накрышки. Построен в 1791 году из бутового камня в виде корабля на пожертвования семьи Стравинских, которая владела селом Накрышки. Эта семья обязалась за себя и за своих наследников содержать храм и доставлять в нужном количестве необходимые для богослужения принадлежности. В 1883 году на средства прихожан сооружен иконостас. |
Дать историческую справку о архитектуре |
|
Храм Святого Архангела Михаила |
У церкви
|
Церковь |
16,3 |
История Архитектура
|
Храм святого Архангела Михаила в с. Руда-Яворская. По имеющимся данным, церковь в с. Руда-Яворская была сожжена вместе с деревней в период немецко-фашистской оккупации края: в 1941 году. В 1941-1976 годах богослужения совершались в здании сохранившегося костела. В 1976 году молитвенное помещение было отобрано у верующих и передано местному колхозу под склад. Нынешний храм построен в 1991 году из дерева в виде креста. |
Дать историческую справку о архитектуре |
|
Церковь Святых апостолов Петра и Павла |
У церкви
|
Церковь |
34,3 |
История Архитектура |
Церковь Святых Петра и Павла в Вензовце построена в 1875 году из кирпича и бутового камня. Предыдущий деревянный храм был сооружён в 1755 году в стиле барокко в традициях народного деревянного зодчества. К 1845 году церковь струхнела и требовала капитального ремонта. В 1860 году храм окончательно закрыт для богослужения. 21 сентября 1865 года священник А. Василевский обратился к гродненскому губернатору Скворцову с ходатайством о строительстве нового храма. 7 февраля 1869 года прихожане составили «приговор», в котором ходатайствовали перед начальством. Гродненскому гражданскому инженеру Кржижановскому было поручено составить проект каменной церкви на 350 прихожан. В 1871 году старая церковь была разобрана и на её месте в центре Вензовца, при почтовом тракте Новогрудок — Вильно, в 1872—1875 годах возведена новая кирпичная церковь. |
Дать историческую справку о архитектуре |
|
Собор святых Новомученников |
У церкви
|
Церковь |
41 км |
История Архитектура |
В 1907 году архитектором Гродненского Епархиального управления был разработан проект нового храма. В том же году строительным комитетом при Святейшем синоде проект был утверждён. Начиналась закупка материалов, был заложен фундамент. Но строительство было прервано Первой мировой войной. В 1935 году был разработан новый проект храма. С началом Второй мировой войны строительство вновь было отложено. В 1993 году архитектор Л. В. Макаревич разработал авторский проект собора. В 1994 году началось строительство. 25 ноября 2017 года собор был освящён митрополитом Минским и Заславским Павлом |
Дать историческую справку о архитектуре |
|
Хвиневичи, школа
|
Место прибытия |
|
53 км |
|
|
|
КВИЗ "Читаем историю по музейным находкам"
Гліняны посуд
Звярніце увагу на палічку з гліняным посудам. Як бачыце, яны розныя па форме і памерах. Кожны з гэтых прадметаў мае сваёю назву і прызначэнне. Каб даведацца, як называецца кожная рэч вам неабходна яе расшыфраваць.
Збан – пасудзiна добра вядомая. У iм звычайна трымалi малако: доўга не скiсае, а ў гарачыню – халоднае. Бакi ў збана выпуклыя, шыйка – звужаная. Мае ручку i носiк-дзюбку, каб тое ж малако лёгка, роўным струменьчыкам лiлося ў мiскуцi ў кубак.
Гарлач старэйшы за збан. Яны падобныя, як браты, толькi гарлач без ручкi i не мае носiка-дзюбкi зверху. Пасудзiна адна, а называлi яе дзе збаном, дзе гарлачом, дзе стаўбуном.
Шанавалася ў хаце яшчэ адна глiняная пасудзiна – гляк. У iм добра захоўвалiся алей, квас, бярозавы i кляновы сок, калодзежная i крынiчная вада. Гляк падобны на шар, часам – выцягнуты ўгору. З адной цiдзвюма ручкамi па баках. Дно плоскае, шырокае, а горлачка – кароткае i вузенькае, як у бутэлькi. Такi гляк цяпер рэдка дзе ўбачыш. А некалi стаяў побач з гарлачамi i збанамi, так бы мовiць, у адной сям’i.
ЗАГАДКА
Вельмі неабходная для гаспадыні рэч хатняга ўжытку. Рабілася звычайна з гліны. Блізкі родзіч збана.
Падсказка 1. У ім звычайна захоўвалі алей, квас, бярозавы сок.
Падсказка 2. Падобны на шар, часам выцегнуты ўгору.
Падсказка 3. Дно плоскае, шырокае, а горлачка – кароткае і вузенькае.
ССЫЛКА НА РЕКЛАМНЫЙ БУКЛЕТ МУЗЕЯ
Рэспубліканская акцыя
«Я гэты край Радзімаю заву»
Намінацыя «У аб’ектыве – музейная старонка»
Інфармацыйна-рэкламнае выданне - флаер двухбаковы
20 студзеня адбылася акцыя "Міжнародны дзень сэлфі ў музеях". Навучэнцы прынялі актыўны ўдзел, наведалі музей установы і з задавальненнем сфатаграфаваліся на фоне экспанатаў.
"Зямля бацькоў - зямля святая..."
2 этап "Музейная мазаіка"
1 этап "Музейная паштоўка"
Назва - "Люблю цябе такой, якая ёсць, Зямля мая, Зямля бацькоў святая..."
Аўтар - Дзянісенка Аляксандра, VIII клас
Апісанне да паштоўкі:
Ад прадзедаў спакон вякоў нам засталася спадчына….
На сялянскіх падворках і ў буйных пасёлках заўсёды кіпела жыццё. Беларусы ўмелі арганізаваць побыт, працу і ад душы адпачыць, адзначыць святы. Кожны чалавек павінен ведаць, дзе яго карані, як жылі яго дзяды і прадзеды, як і чым частавалі гасцей, якіх прытрымліваліся звычаяў і традыцый.
Нараджэнне дзіцяці – гэта адзін з дзіўных цудаў прыроды. Людзям ва ўсе часы хацелася, каб будучы чалавек нарадзіўся здаровым, прыгожым, сумленным. Па народных павер’ях, нельга трымаць у хаце, а тым больш гушкаць пустую калыску. Таму ў нашай калысцы таксама ляжыць дзіця.
Печ займала ў сялянскай хаце важнае i пачэснае месца. Абагравала хату, у ёй варылі ежу, на ёй спалі, адпачывалі, лячыліся. Да печы адносіліся як да жывой істоты. Каля печы знаходзіўся качарэжнік. Тут стаяў пячны інвентар: качарга, вілы, чапяла і абавязкова хлебная лапата. Лапата займала асобнае месца сярод хатніх рэчаў. У сялянскай хаце заўсёды можна было знайсці гліняны посуд. Ён і сёння карыстаецца попытам. Прыгожа глядзіцца ён і на кухоннай паліцы, і на абедзенным стале. А ў нашых прашчураў гліняныя вырабы былі на любы густ і для розных патрэб.
У сенцах гаспадары захоўвалі розныя рэчы: цэп, сякеру, серп, граблі, жорны або ручны млын. Галоўную ролю ў жыцці беларускага селяніна, а таксама ў выхаванні дзяцей адыгрывала праца. Бацькам вельмі хацелася, каб іх дзеці былі працавітымі, сумленнымі, добрымі, гасціннымі. І ўсяму гэтаму трэба было навучаць.
У зімовы час сялянская хата ператваралася ў рамесную майстэрню. У доўгія вечары пры святле лучыны тут плялі лапці і пралі, ткалі, шылі адзенне і вышывалі. Усё рабілі сваімі рукамі, пачынаючы ад саматканай тканіны да ўзораў вышыўкі на ручніках і посцілках. Ручнікі не толькі ўпрыгожвалі інтэр’ер хаты, але і шырока выкарыстоўваліся ў беларускіх абрадах. Адметнасцю беларускага ручніка з’яўляецца геаметрычны арнамент. Пазней з’явіліся ручнікі, аздобленыя кветкамі. Самых паважаных гасцей падчас урачыстасцей і зараз сустракаюць хлебам-соллю на прыгожых ручніках.
Нясём сваю мы спадчыну,Здабытую ў вяках, Шануем песню матчыну – Наш неацэнны скарб.
Музейныя экспанаты
